Thuiszorg

Wat is thuiszorg?

Thuiszorg is alle zorg die nodig is om mensen met een zorgbehoefte in hun eigen woonplaats te kunnen laten wonen. De nodige zorg kan heel gevarieerd zijn. Zowel in zorggraad als in soort zorg. Daarom is het netwerk van thuiszorg zeer groot. We spreken hier niet alleen om medische zorgen, maar ook over huishoudhulp, maaltijden, klusdiensten, boodschappendiensten, budgetbegeleiding, vervoer, materiële ondersteuning, woonbegeleiding, woningaanpassingen, financiële ondersteuning…. Het kan een echt kluwen zijn. Heel veel van die hulp wordt door familie en vrienden geleverd, zeg maar mantelzorgers. Deze mensen doen dit op vrijwillige basis, vaak gebaseerd op emoties. We moeten hierbij rekening houden met de gevolgen van deze waardevolle ondersteuning. Vaak is dit in je vrije tijd … voor veel mantelzorgers betekend dit minder ‘eigen’-tijd. Graag gegeven maar soms heel zwaar. Deze groep weet vaak de noden niet. Daarom vind ik het belangrijk dat er de komende legislatuur extra aandacht naar die doelgroep gaat. Hoe en waarmee willen die geholpen worden.


Daarnaast zijn onnoemlijk veel professionele organisatie die gezinnen ondersteunen in het thuis blijven wonen. Deze organisatie worden zowel door de overheid als door de privé georganiseerd, al dan niet gesubsidieerd. Dit zowel door gediplomeerde professionals als door goedhartige vrijwilligers.

De professionele markt is echter zeer versnipperd. Deze versnippering zorg ervoor dat veel energie naast elkaar loopt, als ze al niet verloren gaat.

Nu ik verschillende kanten gezien (zelfstandige zorgverlener, mantelzorger en werknemer bij het Sociaal Huis) heb, ben ik ervan overtuigd dat er al bergen werk verzet is. Zowel door de privé sector, verenigingen als door het sociaal huis (de overheid). Om die werken verder te zetten moeten we drempel verlagend werken.

Opportuniteiten

Vereenzaming aanpakken

De vereenzaming in Oostende is heel groot. Toch werden in het verleden al heel mooie initiatieven genomen. Hier dienen we de drempels op te sporen en te verlagen. Heel vaak weet men van de ontmoetingscentra, maar die drempel is te hoog. Waarom ? Hoe kunnen we dit aanpakken. Zijn andere benamingen mogelijk?

Hoe kunnen we de mensen fysiek ondersteunen om toch buiten hun eigen woning te komen en deel te nemen aan de maatschappij. Dit zal voor elke persoon anders zijn. Is hier ruimte om meer vrijwilligers aan te trekken? Wie weet kan hier een kruisbestuiving gecreëerd worden. Want eenzaam betekend niet noodzakelijk minder mobiel of omgekeerd. Wie kan wie begeleiden?

Informatie verstrekken - bekendmaken

De inwoners infomeren zal een hele grote bijdrage leveren. Er bestaat immers al heel veel, vaak naast elkaar. We dienen zowel de zorgbehoevende, de mantelzorgers als professional te informeren om een breder publiek te bereiken.

Een voorbeeld is de ergotherapeut van het sociaal huis. Een heel ervaren dame die met eenvoudige hulpmiddelen kunnen adviseren om het thuis blijven wonen makkelijker, veiliger te maken. Er gebeuren al veel acties om dit bij de burger bekend te maken. Sommige professionals zijn niet zo vlot geneigd om hier gebruik van te maken … waarom ? Angst om klanten te verliezen ?

Hoe kunnen we de verschillende partijen meer laten samen werken. Het oprichten van een onafhankelijke denktank zou hier een meerwaarde kunnen bieden.

Samen werken

Samenwerken is een moeilijk uit te voeren woord in de thuiszorg. Zo ben ik ervan overtuigd dat we meer kunnen bereiken als er meer samen gewerkt wordt. De SEL deed al veel pogingen.... Deze organisatie ondersteunen in communicatie en bereidheid elkaar aan te vullen moet verder gezet worden.

Samenwerken kan een aanvulling betekenen, niet noodzakelijk een verlies

GDPR heeft het er niet makkelijker op gemaakt. Sommige zorgondernemers beginnen zich hierachter te verschuilen. Ik ben ervan overtuigd dat we voor elke zorgbehoevende meer kunnen betekenen als we open en eerlijk met elkaar communiceren. Durven loslaten en verantwoordelijkheid nemen zijn twee uiteenlopende begrippen waar we de komende decennia veel aandacht voor zullen moeten hebben.

Stimuleren van ondernemen in de thuiszorg

Voldoende mensen en middelen vinden is een enorme lijdensweg. Gemotiveerde mensen vinden enorm moeilijk. De vergrijzing stijgt in onze stad. De nood en de werkdruk stijgt nog sneller.

Mobiliteit

Om de kwalitatieve zorg aan huis te kunnen leveren dienen de zorgverleners zich door de stad te kunnen verplaatsen. Om die reden dient de mobiliteit in Oostende geoptimaliseerd te worden. Heel wat delen van de stad zijn vaak niet bereikbaar, laat staan dat ze er hun wagen kwijt kunnen. Het haalbaar maken van deze problematiek zal de job aantrekkelijker maken. Te vaak gebeurd het nog dat hulpverleners de zorg aan inwoners van het centrum niet willen aanvaarden omwille van de parkeerproblemen/kosten. De parkeerkaarten hebben al voor een verbetering gezorgd, echter sluitend is het nog niet.

Rijden en parkeren op de zeedijk tijdens bepaalde tijden zou hier al een grote verbetering in betekenen.

Uiteraard kan de parkeerkost ook verbeterd worden.

Erkenning

Parkeren is niet het enige probleem. De job verwacht heel veel van de hulpverlener, en tot deze hulpverleners reken ik ook de mantelzorgers. De flexibiliteit, de fysieke belasting, … het weegt vaak door en zorgt ervoor dat velen het niet volhouden of er zelfs nooit aan willen beginnen.

Soms stel ik me de vraag hoe we de zorgactoren onze dankbaarheid kunnen uiten.

Toegankelijkheid

Naast het verlenen van zorg. Dienen we ook aandacht te besteden aan de autonomie van de personen met een beperking. Simpele aanpassingen kunne een wereld van verschil maken. De Commissie voor Personen met een beperking heeft hieromtrent een afzonderlijke werkgroep met ervaringsdeskundigen opgericht. Deze groep meer draagkracht en middelen bezorgen zou in de toekomst een behoorlijke boom kunnen betekenen. Dit hoeft geen inbreuk te zijn op ons straatbeeld. In tegendeel we kunnen er alleen maar positief mee in beeld komen.

Er is een meldpunt voor minder mobile knelpunten. We kunnen die opvolging optimaliseren zodat ze ook in het beleid opgenomen worden. Ik merk dat de dienst nog onvoldoende bekend is en vast loopt vaak vast in de logge stadsstructuur.

Begeleiding vanuit thuiszorg

Zelfs in onze eigen Thuiszorg van het Sociaal Huis merk ik heel wat knelpunten op. Het aller grootste is de ondersteuning in boodschappen. Om de vereenzaming tegen te gaan en de autonomie van onze klanten te ondersteunen gaan gezinshelpsters meer met de hulpbehoevende boodschappen doen. Vaak is dit niet te voet te doen en wordt een wagen voordient … echter die dienstwagen zijn de lichte vrachtwagens van de maaltijdbedeling. Op zich een tof idee om dubbel gebruik van die wagens te voorzien.

Echter comfortabel is het niet, de persoon kan er vaak niet in zonder extra fysieke belasting van de beide partijen. Ergonomisch is het alles behalve.

Daarboven maakt het het inplannen van boodschappen bijzonder beperkend in tijd omdat de wagens nog in gebruik zijn voor hun initiële doen, de maaltijdbedeling.

Daarenboven is het voor de persoon met de zorgbehoefte alles behalve fijn om in een lichte vrachtwagen met maaltijddienst rond gereden te worden in je stad. Naar menswaardigheid stel ik me hier persoonlijk veel vragen bij.

Is een leasing van enkele wagens volledig voor de thuiszorg hier geen beter optie?